Even een luchtje scheppen met de hond. Kom ik een goede bekende tegen. In mijn enthousiasme liep ik op hem af. Hij: “je moet wel afstand houden hoor.”
Ik drong zijn persoonlijke ruimte binnen. Voor de Coronatijd vond hij dat prima.
Nu hield hij mij tegen op ongeveer 2 meter. Zeg maar ergens tussen sociale en publieke afstand.
Door de afstand die we (in)nemen tot elkaar communiceren we non-verbaal.
Ook wel proxemics gedoopt door Edward Hall.
De fysieke afstand zegt iets over de RELATIE. Lichaamshoeken, aanraking en oogcontact onthullen de VERTROUWDHEID.
Volgens Hall verklaart proxemics niet alleen de aard van de relaties, maar ook culturele verschijnselen zoals inrichting van leefruimtes en organisatie van steden.
Proxemisch gedrag leren wij door anderen te observeren. Daarom verschillen persoonlijke afstand en fysiek contact per cultuur. Hall omderscheidde contactgerichte en contactloze culturen.
Bijvoorbeeld Frankrijk versus Nederland.
Contact in de intieme zone is een basisbehoefte. Kinderen kruipen net als pups bij elkaar.
De 1,5 metersamenleving is een opgelegde afstand. Wordt deze door de volgende generaties ervaren als natuurlijk gedrag? En wordt onze non-contact-cultuur nadrukkelijker?
Het zal mij benieuwen.