“Ik heb zo’n hekel aan dat mens” brieste mijn jongste.
Daar staat ze voor mij. Woest. Jas nog aan en rugzak op de rug.
“Als je een hekel aan iemand hebt dan heb je niet goed genoeg gekeken!”
Mijn jongste dochter keek me onthutst aan en voelde zich natuurlijk totaal niet begrepen en vertrok nog bozer naar haar kamer.
Dit had ik niet handig gedaan. Bah wat baalde ik.
Gisteren moest ik er weer aan denken tijdens een heerlijke tocht aan de zuidkant van Groningen. Intussen geen onbekend terrein meer. En toch zie ik steeds weer nieuwe details. En dat is ook logisch. Ons brein kan niet alle informatie die we krijgen verwerken. Dus gaan we automatisch filteren. S. v.d. Stigchel heeft daar een boek over geschreven. ZO WERKT AANDACHT.
“Als je je bewust op details richt, zie je veel meer dan wanneer je maar wat rondkijkt.”
Je kunt je aandacht sturen door die bewust ergens op te richten. Als je naar kunst kijkt, als je door de natuur beweegt of in de omgang met mensen.
Waarom wil ik zo graag dat mijn meisje de positieve kanten van ‘dat mens’ ziet? Zij vindt dat haar onrecht is aangedaan. Ik voel de behoefte om dat gesprekje opnieuw te doen.
En dan met echte aandacht.
Gelukkig nog genoeg kilometers om te bedenken hoe 🙂