Loslaten
Vanmiddag rende ik in Drenthe door het zand. Het liep zwaar.
Ik moest denken aan een verhaal dat mijn moeder eens aan mij heeft voorgelezen.
“Als je je hand vult met fijn zand en je sluit je hand zal het zand tussen je vingers glippen. Hoe harder je knijpt hoe meer zand zal verdwijnen en bij het openen van je hand ligt er bijna niets meer.
Maar als je je hand vult met zand en je hand openhoudt als een schaal, zal je merken dat al het zand blijft liggen en steeds harder gaat schitteren in het licht.”
Hoe meer je wilt controleren, sturen, des te minder slaag je in datgene wat je nastreeft.
Als je kunt loslaten wordt het leven minder gecompliceerd, gemakkelijker. Ik dacht dat ik die kunst redelijk verstond.
En toch…….mij zat er sinds een aantal weken zakelijk iets dwars. Ik heb geprobeerd er grip op te krijgen. Daar vanmiddag in het mulle zand, dacht ik aan het verhaal van mijn moeder en stelde mezelf de vragen.
Kan ik dit veranderen? NEE. Kan ik er controle op krijgen? NEE.
Ik voelde mijn gebalde vuisten ontspannen, het zand liep lichter, ik zag hoe mooi het daar was en het tempo ging omhoog.
Vrij!